Góry Bialskie jest to region Sudetów Wschodnich, oddzielony Przełęczą Płoszczyna (817 m n.p.m.) na południowym zachodzie, oraz doliną Morawki na zachodzie od Masywu Śnieżnika. Od północy i wschodu granicę omawianych gór stanowi dolina Białej Lądeckiej i Przełęcz Trzech Granic (1109 m n.p.m.) od Gór Złotych. Poprzez granicę państwową łączy się na południu z czeskimi Rychlebskimi Horami, które opadają w stronę Przełęczy Ramzovskiej i doliny Brannej, przez którą graniczą z Wysokim Jesionikiem. Przez Góry Bialskie przebiega europejski dział wodny. Grzbietem granicznym opisywanych gór biegnie również granica zlewisk Mórz Bałtyckiego i Czarnego. Główną rzeką odwadniającą ten region jest Biała Lądecka, dopływ Nysy Kłodzkiej, toczącej z kolei swe wody do Odry. Głębokie doliny rozcinają ten zwarty masyw, zbudowany z gnejsów, łupków, amfibolitów, kwarcytów i wapieni, na kilka grzbietów. Zwornikiem jest Czernica (1083 m n.p.m.), od której odchodzi na północ grzbiet Gołogóry (977 m n.p.m.), ku północnemu wschodowi grzbiet Płoski ( 1035 mn.p.m.), a na zachód grzbiet Suchej Kopy (1055 m n.p.m.). Na południu wzdłuż granicy ciągnie grzbiet z wysokimi szczytami Rudawca (1112 m n.p.m.) i Postawnej (1117 m n.p.m.). z zachodnim ramieniem Jawornika Granicznego (1030 m n.p.m.) do Przełęczy Płoszczyna i wschodnim ramieniem Iwinki (1079 m n.p.m.) i Bruska (1114 m n.p.m.) do Przełęczy Trzech Granic. Góry porośnięte są monokulturą świerkową. Góry Bialskie często nazywane są „sudeckimi Bieszczadami” pasmo to uważane jest za najdzikszą część Sudetów. W południowej części gór znajdują się dwa rezerwaty przyrody. Rezerwat „Nowa Morawa” utworzony na zboczach i wierzchołku Solca (977 m n.p.m.), chroni cenny przyrodniczo fragment dolnoreglowego lasu mieszanego ze stanowiskiem świerka Sudeckiego. To także obszar źródliskowy Morawki. Drugi z rezerwatów „Puszcza Śnieżnej Białki”, położony na zboczu Iwinki, swymi granicami sięga granicy państwowej. Przez rezerwat wiedzie zielony szlak turystyczny. Widoki na powalone, stare, zmurszałe pnie drzew oraz na dziką, nienaruszoną ręką ludzką przyrodę dają wiele estetycznych doznań. Jest to jedno z ciekawszych miejsc w tych górach. Drzewostan istniejący tu to dolnoreglowy: buk, jawor z domieszką świerka. Niezwykle bogata jest flora tego obszaru. Występują tu m in. kwitnący wczesną wiosną wawrzynek wilczełyko, róża alpejska czy marzanka wonna. Licznie występujące porosty są świadectwem małego zanieczyszczenia powietrza w Puszczy Jaworowej, bo również taką nazwę nosi ten obszar.
Tereny Gór Bialskich wchodzą w skład Śnieżnickiego Parku Krajobrazowego.
W górach Bialskich nie ma dużych miejscowości, a życie turystyczne skupia się na obrzeżach tych gór, głównie w Bielicach oraz w Bolesławowie. Z Bolesławowa zaczynając żółtym szlakiem możemy wejść na Śnieznik, na Rudawiec, na najwyższy szczyt Gór Bialskich – Postawna.
Ze wsi Bielice spod schroniska „Chata Cyborga” drogą asfaltową należy iść w kierunku leśniczówki, gdzie startują szlaki żółty i zielony. Szlak zielony najpierw drogą szutrową prowadzi następnie wchodzi do lasu i delikatnie prowadzi pod górę. Szlak wiedzie przez rezerwat „Puszcza Śnieżnej Białki”. Szlak prowadzi cały czas delikatnie pod górę i dochodzi do granicy państwa na szczycie Iwinki. Dalej wzdłuż granicy około 500 m delikatnym podejściem dochodzi do szczytu Rudawca. Dalej szlakiem zielonym można iść do Śnieżnika.